David Walliams'ın (1971 doğumlu) adı neredeyse her yerde biliniyor. Saçları şöyle Büyükannenin saçmalığı, bilgi, Tam çete veya Buz canavarı St.'nin etrafında uçtu. Bir et knek yayınlandı!
Eski bir aktör ve TV şovmeni olan bu Britanyalı, 2008'den beri kendini tamamen çocuklar ve gençler için kitaplar yazmaya verdiğinden beri, çocuksuz panolar yağdırıyor. Sekizincisinde, Veronika Volhejnov'un harika çevirisinde onun unvanını yirmi yıldır elimizde tutuyoruz. Haber şuydu: Uzay çocuğu.
Walliams açık bir yetenek: Metnin bir dürtüye sahip olması gerektiği ve benim aktivitemi bir an bile kaybetmemem gerektiği bir dönemde o bir zanaatkar. Tabii ki, eşlik eden illüstrasyonların da dinamikleri var ve sadece onlar değil, metnin tüm kompozisyonu da hareket halinde; Birisi gerçekten bir açıklama yapmak istediğinde, ünlemler kolayca bir sayfanın tamamını kaplar.
Küresel şöhret için yalnızca bu yeterli olmayacaktır. Take Walliams ayrıca karakterlerle de çalışır. Çoğunlukla parçalanmış ailelerden gelen yabancılar, yoksullar ve ölmek üzere olan yoksullar, hem zihinsel hem de fiziksel olarak hasta. Ve sadece genç değil, aynı zamanda yaşlı ve ölmekte olan, dünya toplumu için o kadar ilgisiz ve gereksiz ki.
Cümlenin ilerleyen kısımlarında Walliams onları komediyle bu ezici kaderden kurtarıyor: bazen “burundan” veya “büyükannenin osuruğundan” kelimesine geldiklerinde biraz iğrenç olabiliyorlar, bazen de Monthy'den gelen en iyi İngiliz geleneği oluyor. Bay Bean'e pitonlar. Bu ne anlama gelir? Uzay çocuğu?
Çoğu aksiyon artı dram. Buradaki ana rol, beyaz teyzesi tarafından büyütülen küçük bir yetim kızdır. Kısa tutun, o kız adeta ısı izolasyonunda; şirket, Petros çiftliğine, köpek Yuri'ye ve teleskopa giden sonsuz bir yolculuktan ibaret.
Adı Ruth olan kız, uzaya meraklı ve Gagarin hayranı. Sonra bir gece tepelere uçan bir yıldız düşer ve Ruth, önünde bir hayat olduğunun bilincine varır. Sakat uzaylının ayağa kalkmasına yardım edin, polis ve ordu olay yerinde.
Zan köpeği yüzlerce sapla kovaladı. Chaplin'in oynadığı şakacı bir komedi gibi. Sonra uzay çocuğunda bir sorun olduğu anlaşılıyor. Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri başkanıyla tanışmaya gelir (birkaç İngiliz Başbakanı Boris Johnson örneğinden sonra oldukça acımasızca karikatürize edilmiştir). Sonra sadece bilim adamı ortaya çıktı, tam robot, tam avcı. Ve daha sonra
Başlangıçta Walliams bu kez tempoyu biraz zayıflattı, karıştırdı, önemsizleştirdi. Karakterler psikolojik inceliklerini kaybettiler, yalnızca ana hat vuruşları kaldı. Komedyen ağzından kaçırdı. Ve sadece bu da değil: Kitabın ortasında bir yerde yazar kendini tekrarladığını, motive edici olarak kendini geri dönüştürdüğünü fark ediyor. Ama David Walliams önceki saçlarıyla çıtayı çok yükseğe koydu, eh Uzay çocuğu o güneşin altında. Sadece burada, önünde harika parçalar vardı.
Eski bir aktör ve TV şovmeni olan bu Britanyalı, 2008'den beri kendini tamamen çocuklar ve gençler için kitaplar yazmaya verdiğinden beri, çocuksuz panolar yağdırıyor. Sekizincisinde, Veronika Volhejnov'un harika çevirisinde onun unvanını yirmi yıldır elimizde tutuyoruz. Haber şuydu: Uzay çocuğu.
Walliams açık bir yetenek: Metnin bir dürtüye sahip olması gerektiği ve benim aktivitemi bir an bile kaybetmemem gerektiği bir dönemde o bir zanaatkar. Tabii ki, eşlik eden illüstrasyonların da dinamikleri var ve sadece onlar değil, metnin tüm kompozisyonu da hareket halinde; Birisi gerçekten bir açıklama yapmak istediğinde, ünlemler kolayca bir sayfanın tamamını kaplar.
Küresel şöhret için yalnızca bu yeterli olmayacaktır. Take Walliams ayrıca karakterlerle de çalışır. Çoğunlukla parçalanmış ailelerden gelen yabancılar, yoksullar ve ölmek üzere olan yoksullar, hem zihinsel hem de fiziksel olarak hasta. Ve sadece genç değil, aynı zamanda yaşlı ve ölmekte olan, dünya toplumu için o kadar ilgisiz ve gereksiz ki.
Cümlenin ilerleyen kısımlarında Walliams onları komediyle bu ezici kaderden kurtarıyor: bazen “burundan” veya “büyükannenin osuruğundan” kelimesine geldiklerinde biraz iğrenç olabiliyorlar, bazen de Monthy'den gelen en iyi İngiliz geleneği oluyor. Bay Bean'e pitonlar. Bu ne anlama gelir? Uzay çocuğu?
Uzay çocuğu 60 % kaydeden David Walliams Yayıncı: Argo |
Çoğu aksiyon artı dram. Buradaki ana rol, beyaz teyzesi tarafından büyütülen küçük bir yetim kızdır. Kısa tutun, o kız adeta ısı izolasyonunda; şirket, Petros çiftliğine, köpek Yuri'ye ve teleskopa giden sonsuz bir yolculuktan ibaret.
Adı Ruth olan kız, uzaya meraklı ve Gagarin hayranı. Sonra bir gece tepelere uçan bir yıldız düşer ve Ruth, önünde bir hayat olduğunun bilincine varır. Sakat uzaylının ayağa kalkmasına yardım edin, polis ve ordu olay yerinde.
Zan köpeği yüzlerce sapla kovaladı. Chaplin'in oynadığı şakacı bir komedi gibi. Sonra uzay çocuğunda bir sorun olduğu anlaşılıyor. Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri başkanıyla tanışmaya gelir (birkaç İngiliz Başbakanı Boris Johnson örneğinden sonra oldukça acımasızca karikatürize edilmiştir). Sonra sadece bilim adamı ortaya çıktı, tam robot, tam avcı. Ve daha sonra
Başlangıçta Walliams bu kez tempoyu biraz zayıflattı, karıştırdı, önemsizleştirdi. Karakterler psikolojik inceliklerini kaybettiler, yalnızca ana hat vuruşları kaldı. Komedyen ağzından kaçırdı. Ve sadece bu da değil: Kitabın ortasında bir yerde yazar kendini tekrarladığını, motive edici olarak kendini geri dönüştürdüğünü fark ediyor. Ama David Walliams önceki saçlarıyla çıtayı çok yükseğe koydu, eh Uzay çocuğu o güneşin altında. Sadece burada, önünde harika parçalar vardı.